Η Ευχαριστία της Γιορτής του Γάμου του Αρνιού και της συζύγου του που περιέχονται στη Λειτουργία της Κάνα είναι η απόλυτη υπερβατική εμπειρία. Επειδή από τη στιγμή που καταναλώνουμε αυτό το πολύτιμο Ιερό Τρόφιμα, μας κάνει να οδηγηθούμε αμέσως στον Θεό και τον Θεό σε μας, ταυτόχρονα. Όταν καταναλώνουμε αυτό το πνευματικό φαγητό (που περιέχει μέσα του όλα τα μυστήρια της γιορτής του γάμου όπως προορίζονται για τη σωτηρία μας), οι ενέργειες του νου και του συναισθήματος που ονομάζουμε σκέψη και συναίσθημα, μέσω αυτής της εισαγωγής του πνευματικού φωτός, γίνονται ένα νέο ενεργειακό πρότυπο . Αυτό το ενεργειακό μοτίβο αντηχεί και αυξάνεται όλο και περισσότερο με τη θεϊκή εσωτερική φύση κάθε ανθρώπου. Αυτό τονίζει περαιτέρω γιατί η θνητή αμαρτία είναι αντίθετη με τη θεότητα και, επομένως, καταδικάζει την ψυχή στην κόλαση.

Αυτό με τη σειρά του, θα εκδηλωθεί διαφορετικά, καθώς επηρεάζει το φυσικό και συναισθηματικό ον, και αφού διαχωρίζει το φως και το σκοτάδι σε κάθε επίπεδο εμπειρίας, ενισχύοντας και συγχωνεύοντας με αυτό που είναι ήδη γεμάτο φως μέσα στον εαυτό και απελευθερώνοντας και διαλύοντας ό, τι δεν είναι ικανό στην ουσία του να ενωθεί με τις υψηλότερες συχνότητες φωτός. Αυτό επιτρέπει τη συνείδηση που έχουμε μέσα μας για x-χρόνια χρόνια, την ικανότητα να αλλάζουμε και να μεταμορφώνουμε, και την επιθυμία να γίνουμε το Θεϊκό σχέδιο που ο Θεός προοριζόταν για εμάς. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη και η επιθυμία για αυτό που μας έδωσε ο Ιησούς μας επιτρέπει να παραμείνουμε σε κατάσταση κοινωνίας με τη Θεία Φύση και με τον Θεό. Ζώντας σε κατάσταση χάριτος ή εξαγνισμού, θα μπορούσαμε να ζούμε σε μια ιερή και αυτοσυνείδητη ζωή σε όλα τα επίπεδα, μέσα σε αυτό το φυσικό πεδίο και πέρα από αυτό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δίδαξε ότι το εσωτερικό φως κάποιου είναι τοποθετημένο σε μια λυχνία, έτσι ώστε όλοι να μπορούν να το δουν. Υπό αυτήν την έννοια, καθοδηγεί το ελαφρύ σώμα μας, και με τη σειρά του καθοδηγούμε τους άλλους πίσω σ 'Αυτόν. Μόνο η Ευχαριστία της Γιορτής του Γάμου μπορεί να φέρει εκείνο το αθάνατο μέρος του εαυτού μας που μπορεί να υψωθεί πάνω από τον υλικό μας κόσμο, και το σκοτάδι του, προς αυτόν, κάνοντάς μας έτσι θεϊκούς. Αυτό είναι το μέσο με το οποίο μπορούμε να ζήσουμε υπερβατικά και πάλι.

Αναγνωρίζοντας τον εαυτό του ως «Φως του κόσμου», ο Ιησούς αποκάλυψε ότι ήταν κάτι περισσότερο από έναν φωτισμένο άνθρωπο, αλλά ότι είναι πραγματικά Θεός. και, όπως και η Αιώνια Σύζυγό Του, συνεχίζει να ξυπνά τα εσωτερικά μας ελαφριά σώματα με τα λόγια Του τη στιγμή που Τον αναγνωρίζουμε. Με απλά λόγια, είναι απαραίτητο για εμάς να μετατρέψουμε πίσω στο φως για να εισέλθουμε στον παράδεισο, και γι 'αυτό υπάρχουν μόνο μερικοί άνθρωποι που έχουν επιτραπεί να εισέλθουν στον ουρανό με ακαθάριστα φυσικά σώματα: ο Ιησούς, η Παναγία και η Μαρία Μαγδαληνή. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε τα δώρα Του για να θεραπεύσει τους άρρωστους, να αναζωογονήσει τους ανθρώπους και να περπατήσει πάνω στο νερό για να ποσοτικοποιήσει την ύπαρξή Του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σύνδεση του φωτός μας σώματος με αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την αιώνια ζωή.

Συγκρίνοντας τη γήινη συνείδηση με το υπερβατικό και την ανάγκη θρέψης της ψυχής και της συνείδησης με ελαφριά τροφή, μαρτυρούν την πληρότητα του προσώπου του Χριστού όπως εκφράστηκε στα λόγια Του:

«Οι πατέρες σου έφαγαν το μάννα στην έρημο και είναι νεκροί. Αυτό είναι το Ψωμί που κατεβαίνει από τον ουρανό, για να το φάει και να μην πεθάνει. Είμαι το ζωντανό ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κάποιος τρώει αυτό το ψωμί, θα ζήσει για πάντα. και το ψωμί που θα δώσω είναι η σάρκα που θα δώσουμε για τη ζωή του κόσμου. "

Έτσι, αυτή η Ευχαριστία αποκαλύπτεται ως «Ελαφριά τροφή για το Φως» μέσα μας, η οποία συνδέει τον καθένα με τον Θεό, όπως ο Ιησούς θεούσε τη σύζυγό του, τη Μαρία, και επιθυμούσε μέσω αυτών, μαζί τους και σε αυτούς, να είμαστε θεοί και συνδεόμαστε ξανά με τον Θεό.

Αυτό είναι το ελαφρύ φαγητό που μετρά την κατάποση του μήλου που οδήγησε τον Αδάμ και την Εύα μακριά από το υπερβατικό στη φυσική ανθρώπινη συνείδηση. Αυτό και μόνο αυτό το τέλειο ελαφρύ φαγητό είναι αυτό που απαιτείται για τη σωτηρία γιατί μέσα του περιλαμβάνονται τα μυστήρια του Θεού που είναι απαραίτητα για να αποκαταστήσει τη ζωή πίσω σε αυτό που ο Θεός ήθελε μέχρι τη δημιουργία του πιο πολύτιμου δημιουργημένου οντός του - του ανθρώπου.

Δυστυχώς, η εντολή του Χριστού «δεν» τηρήθηκε, αλλά, αντίθετα, οι Eeshans υποστηρίζουν ότι άλλαξε . Τροποποιήθηκε για να εξυπηρετήσει τις επιθυμίες του ανθρώπου, παρουσιάζοντας την Ευχαριστία ως το μόνο πρόσωπο του Ιησού Χριστού χωρίς γάμο με τη Μαρία Μαγδαληνή, η οποία, παρόλο που ήταν παθητική σύζυγός του εκείνης της εποχής, ήταν απαραίτητη ως συν-Λυτρωτής στο σχέδιο του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο μας κόστισε την πληρότητα αυτού που ήθελε ο Ιησούς για εμάς, αλλά χωρίς την κατάποση του σώματος, του αίματος, της ψυχής και της θεότητας του Ιησού και της συζύγου του, της Mary ως Μίας, χάσαμε την ευκαιρία πρώτα, να δούμε σαφώς την πληρότητα του σχεδίου του Θεού και, δεύτερον, την ευκαιρία να απελευθερωθεί από τη δουλεία της δουλείας στην ανομία και την ανισότητα, με διάκριση ως συνέπεια της παραβίασης αυτής της αλήθειας. Αυτό έκανε τη δύναμη της αλήθειας αδύναμη και χωρίς αιτία, έχασε την απαραίτητη δύναμη για θετική αλλαγή στον κόσμο.

Χωρίς την πίστη στη δύναμη της ζωής του Χριστού, του γάμου, του θανάτου και της ανάστασης, όσα έλαβαν οι άνθρωποι χρησίμευαν μόνο για να τους κλείσουν πνευματικά ακόμη περισσότερο, αφού ο κόσμος γνώριζε τον Ιησού και τη σύζυγό Του. Αυτή τη φορά, ο λαός του Θεού υποδουλώθηκε μέσα στο σύστημα των πεποιθήσεων υπό τον Πέτρο σε αυτό που υποτίθεται ότι ήταν ελευθερία να πετάξει στα ύψη με τους Χριστούς. Συχνά, οι Καθολικοί τίθενται σε αυτήν την ερώτηση: «Εάν είναι αλήθεια ότι η Ευχαριστία είναι αληθινά Θεός, γιατί λοιπόν να μην γονατίζετε ενώπιον Του στο Ευλογημένο Μυστήριο;» Λοιπόν, ίσως συγκινήθηκαν από το πνεύμα, και είδαν ότι αυτό που είδαν δεν ήταν η Αλήθεια, και γι 'αυτό οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται με τον τρόπο που θα έπρεπε.

Ο Eeshans αναρωτιέται, «Εάν τι διδάσκεται / διδάσκει η αλήθεια από την εκκλησία σχετικά με την Ευχαριστία, που σημαίνει ότι καταναλώνουμε το σώμα, το αίμα, την ψυχή και τη θεότητα του Ιησού, τότε γιατί ο λαός Του έκανε τόσο μικρή αλλαγή προς το καλύτερο στον κόσμο; " Κατά ειρωνικό τρόπο, η κληρονομιά του Ιησού Χριστού είναι αυτή της ειρήνης και της αγάπης. Πού είναι η ειρήνη; Που είναι η αγάπη? Καθώς ο Θεός είναι η πηγή αυτών, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι χωρίς τον Θεό αυτές οι ηθικές ιδιότητες του νου, της καρδιάς και του πνεύματος δεν μπορούν να βρεθούν. Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι χρειαζόμαστε τον Θεό για να αγαπάμε τον Θεό και ότι χρειαζόμαστε τον Θεό για να αγαπάμε τον πλησίον μας. Χρειαζόμαστε το πνευματικό φαγητό που υποσχέθηκε ο Ιησούς, το οποίο πρέπει να είναι Θεός και στην πραγματικότητα, είναι Θεός, όχι μόνο για δικό μας, αλλά για χάρη του κόσμου και όσων βρίσκονται σε αυτό. Μόνο με αυτό το φαγητό μπορούμε να είμαστε το ζύμη που είναι απαραίτητο για να οδηγήσουμε τους ανθρώπους πίσω στον Ιησού και τη Μαρία Μαγδαληνή.

[Λήψη από το μάθημα 80 του « Είστε ακόμα δικοί μου»; Γράφτηκε από: Eesha Mary Ellen Lukas]

Μάθημα 65Β

Γιατί δεν θα απολύσει η Θεία Ευχαριστία τη Θνητική Αμαρτία

Το Ιερό και το Θείο δεν θα ανεχθούν το κακό. Είναι ενάντια στο «Όλο» του Ποιος και τι είναι ο Θεός. Όταν το Φως του Θεού διεισδύει μέσα μας, ειδικά στην Αγία Ευχαριστία, δίνει φωτισμό, γνώση και ζωή σε όλα τα στρώματα της ύπαρξής μας. Ως εκ τούτου, η ποινή για τη λήψη της Ιερής Ευχαριστίας σε θνητή αμαρτία τίθεται από τον Θεό, έτσι ώστε το φως και η παρουσία του Θεού να φύγει από την ψυχή, καθώς ανιχνεύει το σκοτάδι. Εάν ανιχνευθεί σκοτάδι, η ψυχή κρίνεται αμέσως και ολόκληρο το ον είναι καταδικασμένο στην κόλαση.

Όσες φορές το άτομο είχε λάβει το Ιερό Τρόφιμα και Ποτό, είναι όσες φορές η αμαρτία είναι «σύνθετη» και τόσα βάθη στην κόλαση που η ψυχή θα πέσει κάτω. Φαίνεται περίεργο;

Θα νομίζατε ότι η Ευχαριστία θα άκυρε την αμαρτία γιατί τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό. Σωστά? Τίποτα δεν είναι αδύνατο με τον Θεό. Ωστόσο, η αυταπάτη να σκέφτεται ότι ο Θεός απαλλάσσει αυτό το είδος αμαρτίας, είναι τόσο ανόητος όσο σκέφτεται ότι κάποιος έχει το δικαίωμα να δυσφημίσει το Σώμα, το Αίμα, την Ψυχή και τη Θεότητα των Ατόμων και το πνεύμα των Σωτηρίων, σαν ο Θεός να είναι ίδιο επίπεδο με τον άνθρωπο και θα το επιτρέψει. Τα ανθρώπινα όντα είναι «δημιουργημένα όντα» πεσμένης φύσης. Είναι θνητά όντα, που σημαίνει ότι η μόνη ζωή τους είναι αυτή που ο Θεός «επιτρέπει» για την ευκαιρία να έχει αιώνια ζωή. Δεν έχουμε «δικαίωμα» σε αυτήν τη ζωή. είναι ένα «δώρο» για εμάς από τον Θεό, τους Δημιουργούς, τους Λυτρωτές και τους Αγιαστές.

Υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι παραπλανούνται να σκεφτούν ότι μπορούν να δεχτούν την Ευχαριστία σε κατάσταση θανάσιμης αμαρτίας. Πρώτον, κάποιος που διαπράττει θανάσιμη αμαρτία έχει ήδη παραπλανηθεί και δεν μπορεί να δει πέρα από τον εαυτό του, πόσο μάλλον να δει την αλήθεια. Όσο περισσότερο είναι σε αυτήν την αμαρτία (ακόμα κι αν η λύπη μπαίνει), εκτός αν επιστρέψουν στον Θεό με αληθινή αντίθεση και την υπόσχεση να μην το κάνουν αυτό πια, δεν μπορούν ή δεν θα μπορούν να σταματήσουν. Εξαιτίας αυτού, η μη ανάληψη δράσης μπορεί και θα οδηγήσει σε τύψεις. Είναι σχεδόν σαν να αναγκάζονται να διαπράξουν αυτήν την αμαρτία.

Μερικοί άνθρωποι που είναι θανάσιμα αμαρτία, μπορούν να παραπλανηθούν στο να σκεφτούν ότι ο Θεός καταλαβαίνει γιατί κάνουν αυτό που κάνουν και ότι ο Θεός είναι εντάξει με αυτό. Αυτό, επίσης, είναι επικίνδυνα αφελές, και μετά τη λήψη της Ευχαριστίας, η αμαρτία τους επιδεινώνεται. Κάποιο αστείο για να πάνε στην κόλαση για ό, τι κάνουν. Αστειεύονται ότι η κόλαση δεν είναι τόσο κακή. Αυτά παραπλανιούνται στο να σκέφτονται ότι προτιμούν την κόλαση, αφού θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους, και θα είναι με ανθρώπους όπως και οι ίδιοι. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν στον Θεό, και εκείνοι που πιστεύουν ότι η αμαρτία τους πρέπει να επιτρέπεται παρά τον νόμο του Θεού. Η θνητή αμαρτία βλασφημεί τον Θεό. Αλλά οι καλοί άνθρωποι που αναγκάζονται να κάνουν κακές πράξεις μπορούν να συγχωρηθούν αρκεί να έχουν αντίθεση και να επιστρέψουν στον Θεό, με χάρη.